شانکروئید و زخم تناسلی
شانکروئید (Chancroid) یک بیماری زخمی دستگاه تناسلی و عفونت منتقله از راه جنسی است که با زخم های نرم (بدون تحریک) با مرزهای نامنظم و لنفادنوپاتی اینگوینال حساس یا حباب مشخص می شود. ارگانیسم ایجاد کننده ، Haemophilus ducreyi است.
این باکتری اولین بار پس از تلقیح ساعد بیماران با مواد چرکی که مستقیماً از زخم های تناسلی آنها بدست آمده بود ، شناسایی شد. این مطالعات پایه و اساس تمایز شانکروئید از سیفلیس را حداقل در علت ایجاد کرد.
H ducreyi از طریق شکستگی در اپیتلیوم وارد پوست می شود ، معمولاً به دنبال برخی آسیب های جزئی مانند آنکه در طول مقاربت جنسی تجربه می شود. جوش ها و زخم ها در همه بیماران مبتلا ظاهر نمی شوند.
شیوع و بروز
شیوع جهانی بیماری زخم تناسلی بیش از 20 میلیون مورد در سال است که اکثر این موارد مربوط به سفلیس و ویروس هرپس است. با این وجود ، میزان سالانه جهانی ابتلا به شانکروئید توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) و برنامه مشترک سازمان ملل متحد در زمینه HIV و ایدز حدود 6 میلیون گزارش شد.
Chancroid بیشتر در مردان دگرجنس گرا ، گروه های اقلیت یا افراد فقیر تشخیص داده می شود. علاوه بر این ، chancroid با قرار گرفتن در معرض رابطه جنسی در برابر یک کارگر جنسی تجاری ، سوء مصرف مواد و/یا سوء مصرف الکل همراه است.
Chancroid بیشتر در مناطق کمتر توسعه یافته شایع است ، مناطقی که همچنین با شیوع بیشتر HIV قابل توجه هستند. عفونت شانكروئید همچنین معمولاً در افرادی كه همزمان با سیفلیس یا ویروس هرپس سیمپلكس آلوده شده اند مشاهده می شود.
توجه داشته باشید که فراوانی شانکروئید و سایر بیماری های مقاربتی باکتریایی اخیراً از عفونت های باکتریایی دور شده و به سمت علل ویروسی مانند ویروس هرپس سیمپلکس و HIV رفته است.
مرگ و میر/بیماری زایی
در صورت تشخیص زودهنگام و درمان ، می توان آن را به راحتی و به سرعت درمان کرد. H ducreyi باعث ایجاد زخم های تناسلی دردناک و بزرگ شدن غدد لنفاوی اینگوینال می شود که به آن buboes گفته می شود. ممکن است بعد از تشکیل آبسه پارگی ایجاد شود و اسکارهای بعدی ممکن است دائمی باشد. زخم های باز ثانویه عفونت H ducreyi نیز انتقال HIV را تسهیل می کند. بیماران مبتلا به نقص ایمنی ، مانند افرادی که مبتلا به HIV هستند ، میزان درمان پذیری کمتری دارند و می توانند عوارض جدی تری داشته باشند.میانگین سن بیمار 30 سال است.
علائم و نشانه ها
بیماران مبتلا به شانکروئید ممکن است پاپول های دردناک ، چرکی یا زخم همراه با دیسپارونیا(دردناک) ، ترشحات واژن ، تب یا ضعف را گزارش کنند.
HIV مثبت و سایر بیماران دارای نقص ایمنی ممکن است به طور غیرمعمول ظاهر شوند.
معاینه فیزیکی
این موجودات از طریق شکستگی های پوستی در ناحیه تناسلی وارد می شوند. تقریباً 3-7 روز پس از تلقیح ، پاپولهای حساس و اریتماتوز ایجاد می شوند. پاپولها بیشتر در ناحیه ختنه گاه و فرنوم( زیر ختنه گاه) در مردان و در فرج ، دهانه رحم یا ناحیه پریانال در زنان دیده می شوند. پاپولها معمولاً به صورت جوشهای چرکی در می آیند که بعد از چند هفته زخم می شوند. این زخم ها با مرزهای نامنظم ، حلقه احتمالی اریتم ، ترشح چرکی و بازهای گرانولوماتوز مشخص می شوند. لنفادنوپاتی اینگوینال یا تشکیل حباب در 50٪ بیماران وجود دارد و ممکن است در زمان زخم ایجاد شود. لنفادنوپاتی معمولاً یک طرفه است و ممکن است غدد لنفاوی خود پاره شوند. به تصاویر قبلی توجه کنید.
عوارض
اسکار ، فیموز ، بالانوپوستیت ، پارگی حباب با درد شدید و تشکیل فیستول از عوارض آن است. اختلال عملکرد جنسی به دلیل تشکیل اسکار نیز ممکن است رخ دهد.
درمان
بیماران مبتلا به شانکروئید ، همراه با تمام شرکای جنسی خود طی 10 روز پس ازتماس و قبل از شروع علائم ، باید تحت درمان قرار گیرند.
یکی از گزینه های زیر را توصیه می کنند
آزیترومایسین 1 گرم به صورت خوراکی به عنوان یک دوز واحد
سفتریاکسون 250 میلی گرم IM به صورت تک دوز
سیپروفلوکساسین 500 میلی گرم خوراکی دو بار در روز به مدت 3 روز
پایه اریترومایسین 500 میلی گرم خوراکی سه بار در روز به مدت 7 روز
مقاومت به سیپروفلوکساسین و اریترومایسین گزارش شده است.
در بیماران شیرده باردار باید از مصرف سیپروفلوکساسین خودداری کرد.
یک دوره درمان طولانی تر ممکن است در بیماران زیر ضروری باشد:
- مرد های ختنه نشده
- بیماران مبتلا به عفونت HIV
- بیماران مبتلا به لنفادنوپاتی نوسان
سایر علل شایع زخم های تناسلی دردناک و آدنوپاتی شایع در ناحیه اینگوینال باید در نظر گرفته شود و بیماران باید برای سایر بیماریهای مقاربتی نیز تحت درمان قرار گیرند.